یکی از مهم‌ترین تغییرات توقف خوردن و آشامیدن در طول ساعات روز در ماه رمضان است. البته بدن انسان طی روزهای اول این ماه به تدریج با این امتناع از خوردن و آشامیدن که بسته به قرار گرفتن این ماه در فصول مختلف بین 11 تا 17 ساعت طول می‌کشد، تطابق پیدا می‌کند و دستگاه‌ها و اعضای بدن با این شرایط کنار آمده و ثبات محیط داخلی بدن را حفظ می‌کنند.
این مساله در طب جدید "هموستاز" نامیده می‌شود که از دیدگاه طب سنتی بخشی از وظایف طبیعت مدبره بدن انسان است. برخی از تغییرات ایجاد شده در بدن در طول ماه رمضان به این شرح است:
1. کاهش میزان متابولیسم (سوخت و ساز) بدن
2. در طول روزه‌داری گلوکز خون در ساعات اولیه روز کاهش می‌یابد سپس با افزایش تبدیل گلیکوژن کبد و عضلات به گلوکز، به سطح طبیعی باز می‌گردد.
3. کاهش ساخت گلیکوژن در کبد و افزایش میزان AMP حلقوی در کبد.
4. افزایش بعضی از اسیدآمینه‌های آزاد در خون به‌خصوص آلانین، گلوتامین و گلیسین.
5. افزایش اسیدهای چرب آزاد در خون
6. کاهش ملایم کلسیم و فسفر
7. کاهش تصفیه کلیوی و در نتیجه افزایش اندک اسید اوریک و بیلی روبین
8. افزایش اکسیداسیون چربی و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات‌ها
9. افزایش اندک در کراتینین، پتاسوم، منیزیم و حجم پلاکت‌ها
10. افزایش HDL تا 30 درصد، عدم تغییر کلسترول به نام، LDL و VLDL و افزایش آپولیپوپروتئین و ...
اما در ساعات محدود بین افطار و سحر باید زمان و نوع غذاهای مصرفی طوری تنظیم شود که بدن را در راستای حفظ شرایط پایدار خود کمک نماید.
|