این بیماری که شایع‌ترین بیماری‌های پوستی را تشکیل می‌دهد به انواع و اقسام شکل‌ها تظاهر می‌نماید. مهم‌ترین اشکال آن خشک و تر بودن آن است. این بیماری بیشتر در اثر حساسیت یا آلرژی به‌وجود می‌آید.
حساسیت‌های پوستی تازه که هنوز به عمق پوست دست‌اندازی نکرده است به درمان جواب مثبت‌تری میدهند و آن را درجه اول گویند. در اینجا ضمادهای خفیف مانند روغن گندم یا روغن مورد سرکه یا مغاث و سرکه که در پیه مرغ حل شده باشد و کمی موم، کتیرا و صبر زرد آمیخته باشند به‌کار می‌برند. مازو و سرکه نیز موثر واقع می‌شود.
در صورتی‌که حساسیت قدری پیشروی کرده و مزمن شده باشد درجه دوم گویند. درمان این دوران، گذاردن زالو و دادن ضمادهای قوی‌تر مانند آویشن سرکه است، داروهای زیر نیز توصیه می‌شود.
کندش و زردچوبه با آب و روغن گل یا مازوی سوخته و صمغ عربی و سرکه یا تخم ترب و سرکه یا میعه سائله و سرکه یا زردچوبه و تخم ترشک یا اترج ضماد سازند.
مراحل پیشرفته‌تر که تمام لایه‌های پوست را گرفته باشد و با نفوذ عمیق خود به پوست آسیب رسانده باشد درجه سوم خوانند. درمان در این حالت با فصد و خون‌گیری یا شربت افتیمون و ماءالجبن پاکسازی مکرر نمایند و مرتب حمام گیرند. بعد از تنقیه و پاکسازی زالو بر محل بیماری اندازند یا با چیز خشنی محل بیماری را خراش داده داروی قوی‌تر را از مراحل گفته شده تجویز نمایند. مثل زرواند، زاج، مقل و خردل با روغن گندم و سرکه یا گوگرد زرد با سرکه.
درمان این سه مرحله بایستی با پرهیز کامل از مولدات سودا باشد. پاکسازی بدن در هر سه مرحله لازم بوده و دارویی که مانع جمع شدن مجدد ماده بیماری‌زا (آلرژن) می‌باشد به‌کار برند تا بیماری عود نکند.
|