اصطلاح سرگیجه به حالتی اطلاق می‌شود که بیمار احساس می‌کند که اشیاء به دور او می‌چرخد و بالعکس چشمش سیاهی می‌رود، گاهی بیمار نمی‌تواند یک حالت جهت یابی بین خود و اشیاء را بیابد. سرگیجه اکثراً در بیماری‌های لابیرنت گوشی، شاخه‌های دهلیزی عصب هشتم یا هسته مرکزی این عصب یا ارتباطات آن دیده می‌شود، شایع‌ترین علل سرگیجه سندروم می‌نییر است. لابیرن‌تیت حاد و آسیب‌های عضوی، مغزی، حالات امتلایی و فشار خون و بسیاری از عوامل دیگر می‌تواند عامل سرگیجه باشد مثل کم شدن ناگهانی فشارخون و غیره.
اگر سرگیجه به طور ناگهانی ایجاد شده باشد، سرگیجه مرکزی که ورم لابیرنت گوش داخلی، اختلال عروق گوش داخلی می‌تواند عامل آن باشد.
اگر سرگیجه به طور مزمن و کهنه و نیز زودگذر باشد باید دید که علائم گوشی در بیمار وجود دارد یا خیر که اگر وجود داشته باشد استوئیت ماستوئیدیت، بیماری منیر، نورینوم اکوستیک ممکن است بوده باشد.
اگر علایم گوشی وجود ندارد باید دید که آیا با وضعیت بیمار ارتباط دارد یا خیر که اگر ارتباط دارد ممکن است مربوط به سرگیجه وضعی یا استوفیت‌های مهره‌ای باشد.
اگر با وضعیت بیمار مربوط نباشد ممکن است عامل آن داروهای هیپروانتی لاسیون (زیاد نفس کشیدن) آسیب های گردن یا میگرن باشد.
اگر سرگیجه مدام باشد باید دید علائم گوشی وجود دارد یا خیر اگر وجود داشته باشد مربوط به نورینوم اکوستیک و سایر تومورهای زاویه جمجمه و پل دماغی است. اگر علائم گوشی وجود نداشته باشد باید دید که با حالت غشی همراه است یا نه اگر با غشی همراه باشد باید به فکر عدم تکافوی گردش خون، بیماری قلبی بازیلر، آرتریو اسکلروز کاروتید، حساسیت سینوس کاروتید افتاد. اگر با حالت غشی همراه نباشد، بیماری‌های پسیکونوروز، بالا بودن فشار خون، کم خونی، مرض قند (دیابت) پرکاری تیروئید و ناسازگاری خونی مطرح می شود.
|