غم، اندوه و ترس

خون و حرارت غریزی را به داخل تن می‌‌برد، مزاج را سرد و خشک می‌کند، رنگ و روی را زرد می‌کند و شادابی و تازگی پوست را می‌برد، همه قوت‌ها را ضعیف می‌کند و موجب پیری می‌شود.

توجه: سرد کردن ترس، قوی تر از سرد کردن غم و اندوه است.

غم و اندوه گاه‌گاه و کم می‌تواند در مزاج‌های بسیار گرم ایجاد اعتدال نماید و باعث ساکن شدن خشم‌های عظیم و رفع سبکساری ناشی از شادی زیاد گردد!

افرادی که در موقعیت‌های ناراحت کننده بیشتر دچار خودخوری و درون ریزی هستند یا بدون دلیل خاص احساس غم و اندوه زیاد دارند، معمولاً مزاج یا سوء‌مزاج سردی داشته و باید در کنار تمرینات ذهنی دستوراتی را نیز انجام دهند.

عدس، قارچ، بادمجان، کلم خام، گوشت گاو،گوشت‌های فرآوری شده مانند سوسیس وکالباس و کل فست فودها و غذاهای آماده و هر غذای حاوی مواد نگهدارنده.

پنیرهای مانده و کهنه، غذاهای سوخته، ادویه بسیار گرم مثل فلفل، خردل و زنجبیل، ترشی‌ها و هر چه مزه‌ای ترش دارد.

سحرخیزی، قدم‌زدن در طبیعت، ورزش‌های دسته جمعی و رقابتی، مصرف گوشت گوسفند جوان، زرده تخم‌مرغ عسلی، شیر برنج، حریره بادام، شیر بادام، استفاده از شربت‌ها و دمنوش‌های مفرح با توجه به سازگاری مزاج مثل: فالوده سیب، شربت به و لیمو و شربت تخم بالنگو، بوییدن اسطوخودوس (در افراد با غلبه گرمی توصیه نمی‌شود)، دمنوش بادرنجبویه (مصرف آن برای افراد با کم کاری تیروئید ممنوع است)، دمنوش بابونه، شربت زعفران (برای خانم‌های باردار توصیه نمی‌شود)، شربت بیدمشک، شربت بهار، نارنج و مربای پوست بالنگ.